Retirement Blues

After my retirement from service, I rescheduled my routine to spend the time as I like. There were no targets to be reached, budget to be achieved, customer to be wooed, boss to be satisfied and subordinates to be cajoled. I thought for a while that I am the boss and nobody can beat me. But believe me, I was wrong. I had a super boss whom I had not noticed. Yes! You guessed it correctly. My wife! She ordered me to get up early in the morning to go for a walk to keep my tummy in shape. Thus my dream of early morning sleep was shattered. With much reluctance and resistance I started walking.

While returning home I am not supposed to come empty handed. Milk booth will be open by that time and fresh milk is very good for tasty coffee. Fresh vegetables are available road side and they are good for health. You can't ignore the advice. Gradually this duty and responsibility was thrust on me.

Reading news papers in detail was not possible while in service. I used to glance head lines and finish reading. I enjoy reading news papers thoroughly. My habit is to read before bath and I will be dreaming about one more dose of coffee before going to bath. There comes a reprimand. It is already getting late. Why can't you go to bath? No coffee, nothing else unless you finish your bath. No second dose of coffee before breakfast!

These days it is very difficult to travel in auto-rickshaws. You can't afford to travel by auto particularly after retirement. Hence, I took up the role of driver whenever my wife wanted to go out for shopping, visits etc. Anyway, I had lot of time at my disposal and this new job helped me in spending time. Without this what will I do sitting idle at home?

I had missed a lot of marriages, upanayanams, chowlas, other religious and non religious functions held at our relatives’ families during my service at the bank. Now there is no excuse. I have made it a point to attend all the functions wherever I am invited. I have already added 12 kilos to my over weighing body. I am hopeful of adding 10 more kilos during this season!

I thought, I can watch the channel of my choice on the TV and spend some time. But where is the remote? It is always either with my wife or father. I had to be content watching a lot of ads and I am finding them to be more interesting than the main serial.

As I am at home, I have to voluntarily take to daily chores on occasions. You can't close your eyes and escape. I am inclined to believe that such occasions are slowly increasing and I am enjoying the new responsibility.

Some of my friends suggested me to take up online trading activity, from which, you can earn a lot and spend a good time. Some how this idea never went into my mind and I am not able to understand the intricacies of trading. It is very difficult for me to understand the economics.

Some of my friends are re-employed and earning salary equivalent to their pre-retirement salary in addition to their pension. As I am lazy by nature, seeking re-employment is also not capturing my attention.

As my super boss has entrusted me some work, I will stop at this and come back to you through my next blog.

Image Courtesy: http://www.veryfunnypics.com

ಮೊಬೈಲ್ ಕಿರಿ-ಕಿರಿ

ನಮ್ಮ ಜನಗಳ ಬೇಜವಾಬ್ದಾರಿಯೋ, ಹುಂಬತನವೋ ಅಥವಾ ಪ್ರತಿಷ್ಠೆಯ ಪ್ರದರ್ಶನವೋ ಗೊತ್ತಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ. ಮೊಬೈಲ್ ಇಲ್ಲದೆ ಬದುಕೇ ಇಲ್ಲವೇನೋ ಎನ್ನುವಷ್ಟರ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಅದರ ಮೇಲೆ ಅವಲಂಬಿತರಾಗಿದ್ದೇವೆ ಎನಿಸುತ್ತಿದೆ. ದ್ವಿಚಕ್ರ ವಾಹನ ಸವಾರಿ ಮಾಡುವಾಗಲೂ ಮೊಬೈಲಿನಲ್ಲಿ ಮಾತಾಡುತ್ತಲೇ ಚಲಿಸುವಷ್ಟು ಬ್ಯುಸಿ. ವಾಹನದಲ್ಲಿ ಹೆಂಡತಿ, ಮಗು/ಮಕ್ಕಳು ಕುಳಿತಿದ್ದರೂ ನಮಗೆ ಅದರ ಪರವಾಹ ಇಲ್ಲ. ಕತ್ತನ್ನು ಒಂದು ಕಡೆಗೆ ಓಲಿಸಿಕೊಂಡು ಒಂದು ಕೈಯಲ್ಲಿ ಮೊಬೈಲ್ ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು ಮತ್ತೊಂದು ಕೈಯಲ್ಲಿ ವಾಹನದ ಹ್ಯಾಂಡಲ್ ಹಿಡಿದು ವಾಹನ ಓಡಿಸುವ ಪರಿ ನಮ್ಮ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ ಕಾಣಲು ಸಾಧ್ಯ!

ಯಾವುದೇ ವಾಹನ ನಡೆಸುವಾಗ ಮೊಬೈಲ್ ಸಂಭಾಷಣೆ ಎಲ್ಲ ದೇಶಗಳಲ್ಲಿದ್ದಂತೆ ನಮ್ಮಲ್ಲೂ ನಿಷಿದ್ದ. ಕಾನೂನು ಮಾಡುವವರಿಗೆ ನಾವೆಷ್ಟು ಬ್ಯುಸಿ ಎಂದು ಏನು ಗೊತ್ತು? ಕಾನೂನನ್ನು ಪಾಲಿಸಬೇಕೆಂದು ಎಲ್ಲಿದೆ ನಿಯಮ. ಮೊಬೈಲ್ ಸಂಭಾಷಣೆಯೊಂದಿಗೆ ವಾಹನ ಚಲಿಸುವ ಗಮ್ಮತ್ತು ಇವರ್ಯಾರಿಗೆ ಗೊತ್ತು? ವಾಹನದಲ್ಲಿ ಚಲಿಸುವಾಗ ಕರೆ ಬಂದರೆ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ವಾಹನ ನಿಲ್ಲಿಸಿ ಕರೆ ಸ್ವೀಕರಿಸುವ ಪುರುಸೊತ್ತು ಯಾರಿಗಿದೆ? ಕರೆ ಬಂದದ್ದು ಫೋನಿನಲ್ಲಿ ನಮೂದಾಗಿದ್ದರೂ ಮತ್ತೆ ನಾವು ಕರೆ ಮಾಡುವವರೆಗೆ ಕಾಯುವ ತಾಳ್ಮೆ ಕರೆ ಮಾಡಿದವರಿಗೆ ಇರುತ್ತದೆಯೇ? ಹಾಗಾಗಿ ಚಲಿಸುವಾಗಲೇ ಮಾತನಾಡುವ ಅಭ್ಯಾಸ ನಮಗಾಗಿದೆ. ಎಲ್ಲರೂ ಹೀಗೆ ಮಾಡುತ್ತಿರುವುದರಿಂದ ನಾವು ಮಾಡುವುದು ತಪ್ಪು ಅಥವಾ ಅಪರಾಧ ಎಂದು ಎನಿಸುವುದೇ ಇಲ್ಲ! ನನ್ನಂಥ ನಾಲ್ಕಾರು ತಲೆ ಕೆಟ್ಟವರಿಗೆ ಇದನ್ನು ಕಂಡಾಗ ಕೋಪ ಬರಬಹುದು. ಇದರಿಂದೇನು? ನಾವು ಮಾತಾಡುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತೇವೆ. ಎಲ್ಲ ಮೊಬೈಲ್ ಕಂಪನಿಗಳೂ ಹೆಚ್ಹು ಹೆಚ್ಚು ಮಾತಾಡಿ ಎಂದು ಹುರಿದುಂಬಿಸುತ್ತಿಲ್ಲವೇ ನಾವು ಅವರ ಮಾತು ಕೇಳದೆ ಅವರಿಗೆ ಬೇಜಾರು ಮಾಡುವುದು ನ್ಯಾಯವೇ?

ಮೊನ್ನೆ ನಾನು ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ನಡೆದು ಹೋಗುವಾಗ ಕುತೂಹಲಕ್ಕಾಗಿ ನನ್ನ ಎದಿರು ಬದಿಯಿಂದ ಬಂದ ದ್ವಿಚಕ್ರ ವಾಹನಗಳಲ್ಲಿ ಮೊಬೈಲ್ ಸಂಭಾಷಣೆ ಮಾಡುತ್ತ ವಾಹನ ನಡೆಸುತ್ತಿದ್ದವರ ಎಣಿಕೆ ಮಾಡಿದೆ. ನಾನು ಸುಮಾರು 3 ಕಿ.ಮೀ (one-way) ಕ್ರಮಿಸಿದೆ. ದಯಮಾಡಿ ನನ್ನನ್ನು ನಂಬಿ. ಎದುರಿನಿಂದ ಬಂದ 180 ದ್ವಿಚಕ್ರ ವಾಹನಗಳಲ್ಲಿ 164 ಸವಾರರು ಮೊಬೈಲ್ ಸಂವಾದದಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿದ್ದರು! ದ್ವಿಚಕ್ರ ವಾಹನವಲ್ಲದೆ ಬೇರೆ ವಾಹನಗಳಲ್ಲು ಮೊಬೈಲ್ ಸಂಭಾಷಣೆಯ ಚಾಲಕರಿದ್ದರು. ನಾನು ದ್ವಿಚಕ್ರ ಚಾಲಕರನ್ನು ಗಮನಿಸುತ್ತಿದ್ದುದರಿಂದ ಬೇರೆ ವಾಹನಗಳ ಲೆಕ್ಕ ಮಾಡಲಾಗಲಿಲ್ಲ.

ಮೈಸೂರಿನಿಂದ ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಹೋಗುವಾಗ ನೂರಾರು ದ್ವಿಚಕ್ರ ವಾಹನ ಚಾಲಕರು ಮೊಬೈಲಿನಲ್ಲಿ ಸಂಭಾಷಿಸುತ್ತಲೇ ತೆರಳುವುದನ್ನು ನಾವೆಲ್ಲರೂ ಗಮನಿಸಿದ್ದೇವೆ. ಅವರಿಗೆ ಹೈ-ವೇನಲ್ಲಿ ಚಲಿಸುತ್ತಿದ್ದೇವೆಂಬ ಪರಿಜ್ಞಾನವೇ ಇರುವುದಿಲ್ಲ.

ಕಳೆದ ವಾರ ಆರ್.ಟಿ.ಓ ಕಚೇರಿಗೆ ಹೋಗಿದ್ದೆ. ಅಲ್ಲಿನ ವಿಚಾರಣೆಯ ಕೌಂಟರಿನಲ್ಲಿ ಕುಳಿತಿದ್ದ ಅಧಿಕಾರಿಯನ್ನು ಮಾತನಾಡಿಸಲು ನನಗೆ 12 ನಿಮಿಷ ಬೇಕಾಯಿತು. ಆ ಅಧಿಕಾರಿ ಮೊಬೈಲ್ ಸಂವಾದದಲ್ಲಿ ಬ್ಯುಸಿ ಆಗಿದ್ದರು ಎಂದು ಹೇಳುವ ಅವಶ್ಯಕತೆ ಇಲ್ಲ . ಇದು ಎಲ್ಲ ಸರಕಾರೀ ಕಛೇರಿಗಳ ದುಃಸ್ಥಿತಿ. ಸಂದರ್ಶಕರನ್ನು ಕೇಳುವವರೇ ಇಲ್ಲ. ಆದರೂ ಒಂದು ಸಮಾಧಾನ. ಸರಕಾರೀ ಫೋನುಗಳ ದುರ್ಬಳಕೆ ಕಡಿಮೆಯಾಗಿರಬಹುದೆಂದು!

ಮೊಬೈಲ್ ಸಂಭಾಷಣೆಯಲ್ಲಿ ಮೆಲು ಧ್ವನಿಯಲ್ಲಿ ಮಾತನಾಡಿದರೆ ಆ ಬದಿಯವರಿಗೆ ಕೇಳುವುದಿಲ್ಲವೆಂಬ ಸಂದೇಹ ನಮಗೆ. ಹಾಗಾಗಿ ಜೋರು ಧ್ವನಿಯಲ್ಲೇ ಮಾತನಾಡುವ ರೂಡಿ ನಮಗಾಗಿದೆ. ಇದರಿಂದ ಬೇರೆಯವರಿಗೆ ಮುಜುಗರವಾದರೆ ನಮಗೇನು? ನಮ್ಮ ಸಂಗತಿ ಇತರರಿಗೆ ಗೊತ್ತಾದರೆ ಏನಂತೆ? ನಾವಂತೂ ಮಾತನಾಡುವವರೇ. ರಾತ್ರಿಯ ಸ್ಲೀಪರ್ ರೈಲಿನಲ್ಲೂ ಗಂಟೆಗಟ್ಟಲೆ ಗಟ್ಟಿ ಧ್ವನಿಯಲ್ಲಿ ಮಾತನಾಡುವ ಗಟ್ಟಿಗರು ನಾವು! ಬೆಳಗಿನ ವೇಳೆ ವಾಕ್ ಮಾಡುವಾಗ ಪಾರ್ಕಿನಲ್ಲೂ ನಮಗೆ ಮೊಬೈಲಿನಲ್ಲಿ ಗಟ್ಟಿ ದ್ವನಿಯಲ್ಲಿ ಮಾತನಾಡುವ ಹವ್ಯಾಸ.

ಈಗಂತೂ ನೂರಾರು ಕಂಪನಿಗಳಿಂದ ಬಗೆ-ಬಗೆಯ ಹ್ಯಾಂಡ್ ಸೆಟ್ಟುಗಳು ಬಂದಿವೆ. ಇವು ನಮ್ಮಪ್ರತಿಷ್ಠೆಯ ಪ್ರತೀಕವೂ ಹೌದು. ಹ್ಯಾಂಡ್ ಸೆಟ್ಟಿನಿಂದ  ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಯೋಗ್ಯತೆ ಅಳೆಯಬಹುದೆನ್ನುವ ತೀರ್ಮಾನಕ್ಕೆ ಬಂದಿದ್ದೇವೆ. ಹಿಂದೆಲ್ಲ ಒಂದೊಂದು ಮೊಬೈಲ್ ಇಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುವುದೇ ದುಸ್ತರವಾಗಿತ್ತು. ಈಗ ಕನಿಷ್ಠ ಎರಡು ಹೊಂದಿರುವುದು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿದೆ.

ಮೊಬೈಲಿನಿಂದ ಪೇಚಿಗೆ ಸಿಲುಕಿರುವ ಪ್ರಸಂಗಗಳು ಬಹಳಷ್ಟಿವೆ. ಹಾಗೆಯೇ ಅದರಿಂದ ಬಚಾವಾದ ಸಂಗತಿಗಳು ಸಾಕಷ್ಟಿವೆ. ಮೊನ್ನೆ ನಾನು ಮೈಸೂರಿನಿಂದ ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಪ್ರಯಾಣ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾಗ ನನ್ನ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿದ್ದ ಪ್ರಯಾಣಿಕ ಅವರ ಬಾಸಿಗೆ ನಾವು ಮಂಡ್ಯದಲ್ಲಿದ್ದಾಗ, ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಮಜೆಸ್ಟಿಕ್-ನಲ್ಲಿರುವುದಾಗಿಯೂ, ಅಲ್ಲಿಂದ ನೇರವಾಗಿ ಅವರ ಗ್ರಾಹಕರನ್ನು ಭೇಟಿಮಾಡಿ ಕಛೇರಿಗೆ ಬರುವುದಾಗಿ ತಿಳಿಸುತ್ತಿದ್ದ. ನಮ್ಮ ಬ್ಯಾಂಕಿನಲ್ಲಿ ಕಂಪ್ಯೂಟರ್ ಬಳಕೆ ಪ್ರಾರಂಭವಾದ ಹೊಸತರಲ್ಲಿ ಕೆಲವು ಅಧಿಕಾರಿಗಳಿಗೆ ವಿಶೇಷ ತರಬೇತಿ ಕೊಟ್ಟು ಅವರಿಗೆ ಮೊಬೈಲ್ ಹ್ಯಾಂಡ್ ಸೆಟ್ ಕೊಡಿಸಿದ್ದರು, ಶಾಖೆಗಳವರು ತೊಂದರೆಯಾದಾಗ ಸಂಪರ್ಕಿಸಲೆಂದು. ನಮ್ಮ ಯಾವ ತುರ್ತು ಸಮಯದಲ್ಲೂ ಆ ಯಾವ ನಂಬರ್ರು ಸಿಗುತ್ತಲೇ ಇರಲಿಲ್ಲ!

ನನ್ನ ಸಹೋದ್ಯೋಗಿಯೊಬ್ಬರು ಪ್ರೀಮಿಯರ್ ಸ್ಟುಡಿಯೋ ಹತ್ತಿರ ಮೊಬೈಲಿನಲ್ಲಿ ಮಾತನಾಡುತ್ತ ರಸ್ತೆ ದಾಟುವಾಗ ಬಸ್ ಒಂದು ಅಪ್ಪಳಿಸಿ ರಸ್ತೆಯಲ್ಲೇ ಅವರು ಕೊನೆ ಉಸಿರು ಎಳೆದದ್ದು ವಿಷಾದದ ಸಂಗತಿ.

ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಹೇಳಿದಮೇಲೆ, ಮೊಬೈಲ್ ಫೋನ್ ಬಗ್ಗೆ ನನಗೆ ತಿರಸ್ಕಾರ ಇದೆ ಎಂದು ತಿಳಿಯಬೇಡಿ! ಅದರ ಅನೇಕ ಸದುಪಯೋಗಗಳು ನನಗೆ ತಿಳಿದಿದೆ. ಆಪತ್ಬಾಂದವ, ಅನಾಥ ರಕ್ಷಕನೆನ್ನುವುದು ಗೊತ್ತಿದೆ. ನನ್ನ ಕಳವಳ ಅದರ ದುರುಪಯೋಗದ (abuse) ಬಗ್ಗೆ ಮಾತ್ರ.

ಸಧ್ಯ ನನ್ನ ಮೊಬೈಲ್ ರಿಂಗ್ ಆಗುತ್ತಿದೆ. ಕರೆ ಸ್ವೀಕರಿಸಿ ಮುಂದಿನ ಬ್ಲಾಗ್ ನಲ್ಲಿ ಭೇಟಿಯಾಗುತ್ತೇನೆ. ನಮಸ್ಕಾರ.